Sztuka tureckiego cukiernictwa

Historia

Baklawa, znana również jako baklava, to deser popularny w kuchni tureckiej, azerskiej, perskiej, greckiej (μπακλαβάς), bułgarskiej (баклава) i innych krajach bałkańskich.

Tradycyjnie baklawę przygotowuje się z cienkiego ciasta, nazywanego czasem korą w bałkańskiej tradycji lub ciastem filo w kuchni greckiej. Ciasto to jest warstwowo układane, a pomiędzy warstwami umieszcza się pokrojone orzechy, najczęściej włoskie lub migdały, posypane cukrem lub polane miodem. Całość jest następnie pieczona, a po upieczeniu krojona na romby, trójkąty, kwadraty i inne kształty. Wierzch deseru jest zazwyczaj polany lukrem lub syropem z wody, cukru i soku cytrynowego. Dodatkowo, wierzch baklawy jest często posypywany drobno tłuczonymi, niesolonymi orzeszkami pistacjowymi.

Historia baklawy jest równie skomplikowana co jej wyjątkowy smak. Korzenie tego deseru sięgają starożytnego Bliskiego Wschodu, a według niektórych źródeł, baklawa mogła być przygotowywana już przez Asyryjczyków w VIII wieku p.n.e. Wówczas ciasto było dalekie od dzisiejszej delikatnej i słodkiej baklawy, ale zasady tworzenia były podobne - cienkie warstwy ciasta, przełożone orzechami i miodem.

W ciągu wieków przepis na baklawę ewoluował, przechodząc z pokolenia na pokolenie i przenikając różne kultury. Wielu historyków uważa, że to Imperium Osmańskie odegrało istotną rolę w rozpowszechnianiu baklawy na szeroką skalę, wprowadzając ten deser do licznych prowincji na Bliskim Wschodzie, Bałkanach i nawet w Afryce Północnej.

Rodzaje baklawy

Baklawa występuje w różnych formach i kolorach. Najbardziej rozpoznawalną odmianą w Turcji jest Fıstıklı Baklava, gdzie ciasto jest przełożone i posypane pistacjami. Zazwyczaj jest krojona na niewielkie kwadraty lub prostokąty. Inny rodzaj tego deseru to Kuru Baklava, zwana także suchą baklawą. Charakteryzuje się gęstszym syropem, co nadaje jej intensywniejszy smak i bardziej suchą konsystencję w porównaniu do tradycyjnej wersji. Można ją przyrządzać z różnymi orzechami, choć najczęściej wykorzystuje się pistacje. Baklawa z orzechami włoskimi, czyli Cevizli Baklava, jest mniej słodka, stanowiąc kontrast dla wersji z pistacjami.

Bülbül Yuvası, dosłownie "gniazdo słowika", prezentuje zupełnie inny kształt. Ta odmiana baklawy jest okrągła, a wnętrze wypełnione jest pistacjami lub orzechami włoskimi, polane syropem. Z kolei Sütlü Nuriye to najlżejsza odmiana baklawy, która różni się także kolorem, ponieważ jest polana mlekiem, a nie syropem. Ostatnią odmianą baklawy jest Fıstık Sarma, czyli ruloniki pistacjowe zrobione wyłącznie z tych orzeszków i cukru. W tej wersji brak warstw ciasta filo, co sprawia, że jest mniej słodka, jednak nadal polewa się ją syropem.


pexels/Amnah Mohammad


pexels/Jamal Yahyayev